ارزیابی محیط آموزشی درمانگاهی در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان از دیدگاه دستیاران بر اساس پرسش نامه acleem

زمینه و هدف: محیط های آموزشی درمانگاهی برای آموزش طیف وسیعی از دانشجویان رشته های پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد، بنابراین سنجش این محیط ها با استفاده از ابزارهای معتبر ضروری است. یکی از ابزارهای موجود برای ارزشیابی محیط آموزش درمانگاهی، پرسش نامه سنجش محیط آموزشی درمانگاهی ( ambulatory care learning education environment measure یا acleem ) می باشد. هدف این پژوهش، ارزشیابی وضعیت محیط آموزشی درمانگاهی در دانشگاه علوم پزشکی کرمان بود.   روش کار: پژوهش توصیفی- تحلیلی حاضر به صورت مقطعی در نیم سال دوم سال تحصیلی 93-1392 در دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام گردید. جامعه پژوهش را 70 نفر از دستیاران رشته های داخلی، جراحی عمومی، کودکان و زنان تشکیل می دادند که به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه ای شامل اطلاعات عمومی پاسخ دهندگان و 50 سؤال اختصاصی در 8 حیطه بود که روایی و پایایی آن تأیید گردید. داده های جمع آوری شده بعد از ورود به نرم افزار spss ، با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، فراوانی و انحراف معیار) و آزمون های anova و t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: امتیاز کلی پرسش نامه 90/62 به دست آمد که نشان دهنده وضعیت نیمه مطلوب محیط آموزشی سرپایی در جامعه مورد پژوهش بود. از لحاظ امتیاز کلی حیطه های مورد نظر، حیطه های توانمندی استادان بالینی (99/2 ± 91/14)، فعالیت در عرصه بالینی و مراقبت از بیمار (78/2 ± 85/12) و تخصیص وقت برای فعالیت های غیر بالینی (93/2 ± 94/8) به ترتیب بیشترین نمره را کسب کردند. تفاوت آماری معنی داری بین متغیرهای جنسیت، سن و سال تحصیلی با میانگین نمرات هر یک از حیطه های محیط آموزشی سرپایی مشاهده نشد (050/0 < p )، اما این ارتباط برای متغیر رشته تحصیلی معنی دار بود (050/0 > p ). بیشترین میانگین نمره به دستیاران رشته زنان (70/5 ± 68/65) و کمترین میانگین به دستیاران رشته جراحی (90/5 ± 60/60) اختصاص داشت.   نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که ارزیابی دستیاران از محیط آموزشی درمانگاهی مناسب نیست. بنابراین انتظار می رود تا دست اندرکاران با برنامه ریزی، فضای آموزشی مناسبی را برای یادگیری هرچه بهتر فراگیران در این محیط ها فراهم آورند.